Bedevaarten
Een bedevaart of pelgrimage (van het Oud-frans pelrimage) is een (pelgrims)reis naar een bedevaartsoord. Redenen voor het ondernemen van een bedevaart zijn om de hulp van een heilige in te roepen zodat deze voorbede (Lees verder) kon doen bij God, of om boete te doen, een opgelegde straf te ondergaan. In de katholieke traditie betreft een bedevaart een reis naar een plaats waar een heilige wordt vereerd, of waar er volgens ooggetuigenverslagen verschijningen hadden plaatsgevonden, meestal van Maria, een engel of een heilige. Andere plaatsen werden bekend vanwege een of meer gevallen van wonderbaarlijke genezingen, of vanwege stigmata, een 'huilend' beeldje, of andere verschijnselen die mensen bovennatuurlijk voorkwamen.
Pelgrims
Voorbeelden van belangrijke bedevaartsplaatsen in het christendom zijn Rome (het Vaticaan), Fátima, Lourdes, Scherpenheuvel, Rocamadour, Santiago de Compostella, Kevelaer, Collevalenza, Assisi, Banneux, Jeruzalem en Bethlehem. Bedevaartgangers droegen schelpen of kleine medailles en beeldjes op hun kleding. Goedkope loden of tinnen pelgrimsinsignes, een pelgrimshoorn, eigenlijk souvenirs, worden bij opgravingen veel teruggevonden. Pelgrims die Jeruzalem bezochten plaatsten een palmtak op hun portretten en ook op hun grafsteen. In Dreischor in Zeeland is een dergelijke steen bekend met een leeg graf (Christus is immers opgestaan), twee palmtakken en een Jeruzalemskruis, zie foto hieronder.
Ds. A. Makkenze
Andries Makkenze werd op 22 juli 1854 in een eenvoudige arbeiders- woning in Dirksland geboren. Het gezin leefde nauwelijks met de Hervormde gemeente mee. Maar toch waren er reeds vroeg bij hem overtuigingen wanneer hij kwaad gedaan had en ondeugend was geweest. Als jonge landarbeider zong hij weleens in schafttijd, zittend op een hek, de psalmen over het land uit. Op 20- jarige leeftijd vertrok hij naar de Haarlemmermeer, die toen net drooggelegd was, om daar op een van de boerderijen te werken. Hier kwam hij tot geloof en kreeg hij de roeping tot het ambt van dienaar des Woords. In 1883 werd hij benoemd tot godsdienstonderwijzer. Een jaar later trouwde hij met Klaartje Leentje van Winkelhof.
Het duurde nog tot zijn drieëndertigste voordat hij de begeerte in zijn hart kreeg om als godsdienstonder- wijzer het Woord van vrije genade te gaan verklaren. Dat was in IJsselstein. Daarna als evangelist in een Vrije Evangelisatie in Alkmaar. In 1889 werd hij verbonden aan de gereformeerde gemeente onder het kruis te Enkhuizen. Vanuit Enkhuizen leidde de weg naar een vrije kruisgemeente in zijn geboortedorp. Daar diende hij, als profeet die in zijn vaderland wél geëerd werd. Door het aannemen van dit beroep kreeg hij een plaats in het kerkverband van de Gereformeerde Gemeenten. Dirksland diende hij het langst, zestien jaar, van 1893 tot zijn vertrek naar Meliskerke in 1909.  De gemeenten waaraan hij daarna verbonden werd, diende hij korter: Tholen (1911), Bruinisse (1913), Ridderkerk (1914) en Nieuw-Beijerland (1917). Ds. Makkenze was bijna dag en nacht in zijn studeerkamer te vinden. Dáár gaf hij z'n kracht aan 't onderzoek van Gods Woord; en gedrongen alleen verliet hij z'n cel; om te preken, om te catechiseren als 't moest, of over de Waarheid te discussiëren met de vrienden. Hoe schalks was hij in de toepassing van 't Woord soms. 't Verveelde niet, als hij tot laat in de nachten je bezig hield. Dan hoorde men toch, dat gestadig onderzoek der Schriften zo profijtelijk is.
In de pastorie te Dirksland begon hij zijn preken te schrijven. De eerste preek die verscheen, sprak hij uit op 7 oktober 1894. Er zouden er nog vele volgen. Een op 13 januari 1895 gehouden preek over 2 Korinthe 1:9 kon men voor 12,5 cent in bezit krijgen. Uitgever J. van der Wal te Bruinisse zorgde ervoor dat belangstel- lenden na voorintekening maandelijks een preek tegemoet konden zien.
Kerkgebouw van de Gereformeerde Gemeente in Bruinisse
Voordat ds. Makkenze de tekst van zijn preek noemde, hield hij een voorafspraak. Na de tekst volgde dan een inleidend woord en pas daarna kwam de puntenverdeling, gevolgd door tekstverklaring en toepassing. Zijn prediking was schriftuurlijk-bevindelijk en voluit christocentrisch. In een van zijn preken noemde hij Christus "een geestelijken Magneet, door Welke onze ziele telkens zich naar Hem heengetrokken gevoelt." Eén ding is zeker: De Heere heeft deze eenvoudige dienaar van het Goddelijk Woord, die merkwaardig genoeg kerkenraadsnotulen wel met "Makkenzie" of “Kenzie”, als herinnering aan de Schotse oorsprong, ondertekende, tot een zegen gesteld, Zijn naam ter eer. En hij spreekt nog nadat hij gestorven is.
Van zijn hand verschenen diverse prekenbundels die nog steeds tweedehands te koop zijn.
Wilt u een gedeelte van een preek uit deze bundel lezen? (Lees verder)
Wilt u een gedeelte van een preek uit deze bundel lezen? (Lees verder)
In 2000 verscheen een biografie over hem door J. van Belzen.
Terug naar de Ger. Gemeente van Bruinisse