De Gereformeerde Gemeenten

De Gereformeerde Gemeenten oriënteren zich sterk op de theologie uit de tijd van de Nadere Reformatie. In leer en prediking worden de volgende zaken benadrukt: het gezag van de Bijbel: de Bijbel is van kaft tot kaft Gods onfeilbare woord; de onbekwaamheid van de mens om tot Gods eer te leven; daaruit voortvloeiend de noodzaak van wedergeboorte en bekering en persoonlijk geloof in Christus; de weg waarin de Heilige Geest deze zaken werkt, en hoe de gelovige dit persoonlijk beleeft (ook wel bevinding genoemd); het leven in Christus: de christen ervaart zichzelf steeds meer als nietig en onwaardig, en ziet vandaaruit steeds meer heerlijkheid in God en Christus. De generale synode van 1931 heeft een nadere uitwerking gegeven over het verbond der genade en de plaats die de uitverkiezing hierbij inneemt. Hiertoe zijn een viertal officiële leeruitspraken gedaan: het verbond der genade staat onder de beheersing van de uitverkiezing ter zaligheid; het wezen van het verbond geldt alléén de uitverkorenen; aard en wezen van het verbond der verlossing en het verbond der genade zijn één; God heeft het genadeverbond opgericht met Christus als het Hoofd van al de Zijnen. In de eredienst worden uitsluitend de Statenvertaling van de Bijbel en de psalmen in de 'oude berijming' van 1773 gebruikt. Er zijn nog enkele gemeenten (in de provincie Zeeland) waar de Psalmen van Datheen gezongen worden. Overal worden de psalmen niet-ritmisch gezongen. (bron: Wikipedia) Op Schouwen-Duiveland zijn/waren er gemeenten van dit kerkverband in Zierikzee, Bruinisse (Lees verder), Oosterland (Lees verder), Nieuwerkerk en Haamstede (Lees verder).