De heidense St-Nicolaas tradities De verering van de god Wodan speelde een grote rol bij het Joelfeest. Vanaf “Midwinter”, de langste en duisterste nacht van het jaar rond 24 december, vierden de Germanen de overwinning van de Zon. Met de komst van het nieuwe jaar kwam het zonnerad (joelrad) weer in beweging. Het Joelfeest duurde dertien nachten en twaalf donkere dagen. Tijdens het concilie van 325 is het Joelfeest gekerstend en vastgelegd van 25 december tot 6 januari, de dag van Driekoningen. Met name gedurende het Joelfeest raasden Wodan op zijn witte paard Sleipnir en het “Wilde Heir” door de lucht. Dat “Wilde Heir” bestond uit Germaanse voorouders die geen rust konden vinden en in de wintertijd met zwartgemaakte gezichten, als donkere wolken door de lucht raasden. (Hoor de wind waait door de bomen. Makkers staakt uw wild geraas).  De grond waarop of waarover het “Wilde Heir“ kwam, werd vruchtbaarder en de oogsten werden groter. Zodoende brachten de Germanen oogstoffers aan Wodan en zijn paard. Vruchten, noten, granen, wortels en hooi werden bij de stookplaats gelegd. Dit werd meestal in schoeisel gedaan aangezien Wodan ook de beschermheer van de schoenmakers was!