Bernardus van Weemen
Geboren 13 November 1761 te 's Hage.
Bernardus van Weemen werd tot de evangeliedienst geroepen, in 1788 te Akersloot, in 1789 in Oosterland
en in 1793 te Leeuwarden, waar hij zijn werkzaam leven eindigde op 27 September 1808.
Zijne liefde voor muziek en poëzie, de smaak door hem aan den dag gelegd in het leiden van de godsdienst-
oefeningen bij plechtige gelegenheden en zijne onvermoeide ijver werden op hogen prijs gesteld.
In zijn werkje: Iets tot stichting, Leeuw. 1802, komen als: Slotzang op een Leerrede over Filipp. 1:22b, en
als Nieuwejaarszang de beide liederen voor, die de hervormden in hun gezangboek bezitten. 2 St. No. 19
en 162. Wilt u dit werkje bekijken, klik dan op deze link (Klik hier)
Zijn enkele gedichten waren zo populair dat de hervormden het gedicht n.a.v. Fill.1:22b in hun gezang-
boek onder No. 19 opnamen. Het eerste couplet luidt –gewijzigd- als volgt:
O God! gelijk Gij ons het leven
Ten regten tijdstip hebt gegeven
Met wijsheid, magt en menschenmin;
Zoo telt gij ook naauwkeurig d'uren,
Hoe lang ons aanzijn hier zal duren,
Met wijsheid, magt en menschenmin.
In de bundel Psalmen en Gezangen voor den Eeredienst der Nederlandsche Hervormde Kerk van 1938
kwam het opnieuw gewijzigd als gezang 207 als volgt voor:
Gij hebt, o albestierend Koning,
De plaats bestemd van ieders woning,
Den kring waarin hij werken moet;
De maat bepaald der zegeningen,
Die wij uit uwe hand ontvingen:
En al, wat Gij bepaalt, is goed.
Tenslotte dichtte Jan Wit (1914-1980) op grond hiervan gezang 480 van het Liedboek voor de Kerken.
Het eerste couplet luidt –sterk gewijzigd- als volgt:
Gij hebt, o Vader van het leven,
De aarde aan de mens gegeven,
Het land, de zee is zijn domein.
Gij hebt hem aan het woord doen komen
Om tussen werkelijkheid en dromen
Getuige van uw Geest te zijn.